Το μάθημα των αρχαίων , των μαθηματικών , της γεωγραφίας, των αγγλικών κάποιες φορές σταματά. Για 5 λεπτά. Τόσα μόνο αρκούν για να παρακολουθήσουμε ένα βίντεο και για να νιώσουμε όλοι τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα άτομα με αναπηρία. Ας μην τα θυμόμαστε μόνο στις 3 Δεκεμβρίου. Να τα αγκαλιάζουμε και να κάνουμε τη ζωή τους πιο ανθρώπινη κάθε μέρα. Χρειάζονται αγάπη και σεβασμό από όλους μας και φυσικά στήριξη από την πολιτεία!
Παντοδύναμη αισθανόμουνα όλη μου τη ζωή αν κι
είχα γεννηθεί ανάπηρη. Τώρα βήμα δεν μπορώ να κάνω
χωρίς στήριγμα. Μου κόβεται η ανάσα όσο να
‘ρθει η βοήθεια, αλλά μαζί με πνίγει και μια αίσθηση
δουλείας ∙ δούλος είμαι των ανθρώπων, αφού θα πρέπει
να δεχτώ τους οποιουσδήποτε όρους τους για να
επιζήσω. Ό,τι συμβαίνει ξαφνικά, σε φέρνει στην πιο
σκληρή πραγματικότητα. Η μέρα έρχεται χωρίς όνειρα,
χωρίς σχέδια, φεύγει βιαστική κι έρχεται η νύχτα
χωρίς φεγγάρι και άστρα. Εγώ δε φεύγω. Όσο μπορώ,
με το πιο δύσκολο τραύμα, το τραύμα της ανημπόριας, θα επιζήσω.
(Κατερίνα Αγγελάκη – Ρουκ, Η ανημπόρια)