Ένας δρόμος η ζωή μας. Ένας δρόμος ανηφορικός που οδηγεί προς την ενηλικίωση, την αποδοχή και την αγάπη του εαυτού μας. Στη διαδρομή συχνά δοκιμάζουμε φόβους,απογοητεύσεις, θυμό, ζήλια, ανταγωνισμό, λυγίζουμε μπροστά στα «πρέπει» και τα «θέλω» των άλλων. Συναντούμε ανθρώπους που επιδιώκουν να μας βγάλουν από το δρόμο μας,κουραζόμαστε, χάνουμε τα βήματά μας, μένουμε μόνοι. Και τότε, αν είμαστε τυχεροί μπορεί στο δρόμο μας να εμφανιστεί ένας «περαστικός» από αυτούς που όλοι έχουμε ανάγκη όταν σκοντάφτουμε. Να μας πιάσει από το χέρι και να περπατήσει πλάι μας μαθαίνοντάς μας ό,τι χρειαζόμαστε για να σταθούμε στα πόδια μας…….Σε ένα τέτοιο ταξίδι αυτογνωσίας μας παρέσυρε σήμερα η Τέχνη του Θεάτρου με τη μεταμορφωτική της δύναμη. Χορός , τραγούδι, φιλοσοφημένοι θεατρικοί διάλογοι συνέθεσαν ένα έργο κατάλληλο για μικρούς και μεγάλους που θέλουν να …. «περπατήσουν»!![Θέατρο Ράδιο Σίτυ, Θεσσαλονίκη] Καλό περπάτημα,παιδιά!! Και μην ξεχνάτε, ένα βήμα τη φορά!!