Το πρόγραμμα «Κι αν ήσουν εσύ;» ήταν ένα πρόγραμμα για την ευαισθητοποίηση των μαθητών στα ανθρώπινα δικαιώματα και σε θέματα προσφύγων με την αξιοποίηση βιωματικών δραστηριοτήτων, τεχνικών θεάτρου και εκπαιδευτικού δράματος. Με την προβολή ταινιών και ντοκιμαντέρ, την ανάγνωση λογοτεχνικών κειμένων και άρθρων, τη δημιουργία εικαστικών έργων και πολλές ομαδοσυνεργατικές δράσεις τα παιδιά μας προσέγγισαν το θέμα των προσφύγων με έναν διαφορετικό τρόπο, συναισθηματικό και δημιουργικό.
Συγχαρητήρια λοιπόν στους μαθητές της Β΄2 τάξης που υλοποίησαν το πρόγραμμα και στη φιλόλογό μας κ. Παχούμη Κωνσταντινιά που το συντόνισε, φρόντισε τα αποτέλεσματά του να διαχυθούν και στις υπόλοιπες τάξεις του σχολείου μας και το παρουσίασε στο διαδικτυακό φεστιβάλ της 5ης Μαϊου μαζί με τις σχολικές μονάδες που συμμετείχαν από τις Σέρρες, την Καβάλα και το Κιλκίς.
Ιδιαίτερες ευχαριστίες αξίζουν και στην καθηγήτριά μας της μουσικής κ. Καζάκα Σοφία που σκηνοθέτησε το βιντεάκι ευαισθητοποίησης (https://www.youtube.com/watch?v=CnZCDnIRYmg) με ματιά σύγχρονη , μα και τρυφερή.
Κι ας μην ξεχνάμε ότι χρειάζεται πάντοτε να διδάσκουμε στα παιδιά μας τον τρόπο να αντιμετωπίζουν θετικά τις αλλαγές που συμβαίνουν στον κόσμο μας, την αποδοχή της διαφορετικότητας, την ανθρωπιά και την αγάπη, γιατί όπως λέει κι ο Αριστοτέλης:
«Εκπαιδεύοντας το μυαλό, χωρίς να εκπαιδεύσουμε την ΚΑΡΔΙΑ, δεν είναι καθόλου εκπαίδευση»
Σας ενημερώνουμε ότι η διαδικτυακή εκδήλωση βράβευσης των εργασιών που διακρίθηκαν στον Πανελλήνιο Μαθητικό Διαγωνισμού “Προσφυγικά Μονοπάτια – χαρτογραφώντας τις ιστορίες των προσφύγων 100 χρόνια μετά το 1922” θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη, 26.05.2022 και ώρα 18:00 μ.μ. Συνημμένα θα βρείτε την πρόσκληση, την αφίσα και το πρόγραμμα της εκδήλωσης. Όλο το παραπάνω υλικό είναι διαθέσιμο και στην ιστοσελίδα του Διαγωνισμού: https://mapcompetition.gr/ekdilosi_vraveusis/ Link για να συνδεθείτε: https://us02web.zoom.us/j/81912686175 Σας περιμένουμε όλους για να γιορτάσουμε μαζί το κοινό δημιουργικό μας ταξίδι!
Πρώτη θεματική ενότητα: Ζω καλύτερα-Ευ ζην. Τίτλος: Καταπολεμώντας τη σεξουαλική βία και κακοποίηση –Ψηφιακή εκπαίδευση για τις έμφυλες προκαταλήψεις’.Παίξαμε το Convey, ένα ηλεκτρονικό παιχνίδι φτιαγμένο από το Χαμόγελο του Παιδιού, με ιστορίες κακοποίησης, παρενόχλησης και βίας. Λειτουργήσαμε ως ντετέκτιβ, ψάξαμε στοιχεία και προσπαθήσαμε σε κάθε ιστορία να ανακαλύψουμε τί ακριβώς συνέβη και ποιος λέει την αλήθεια. Παράλληλα μιλήσαμε για ανάλογες αληθινές ιστορίες. Στο τέλος γνωρίσαμε διαδικτυακά τη Διοτίμα (https://diotima.org.gr/). Είναι ένα κέντρο για τα έμφυλα δικαιώματα και την ισότητα κι ενημερωθήκαμε για τη σχετική ορολογία. Κάποιες μαθήτριες ζωγράφισαν στέλνοντας μήνυμα κατά της έμφυλης βίας.
Δεύτερη θεματική ενότητα: Φροντίζω το περιβάλλον Τίτλος: Κλιματική αλλαγή: Αίτια, επιπτώσεις και δυνατότητες παρέμβασης.
Μέσα από επιστημονικά άρθρα μάθαμε τι είναι η κλιματική αλλαγή, αν μας αφορά, πως προκαλείται κι αν αντιμετωπίζεται. Γνωρίσαμε τη σχετική ιστοσελίδα (https://ec.europa.eu/clima/sites/quiz/index.html) της Ευρωπαϊκής Ένωσης που απευθύνεται σε νέους κι έχει πολλά παιχνίδια και κουίζ .Τέλος, με αφορμή ένα βίντεο(https://www.youtube.com/watch?v=2HLX3i2EEvY) της ΕΕ δοκιμάσαμε τη μέθοδο της ανεστραμμένης τάξης κι απαντήσαμε σε ερωτήσεις για το περιβάλλον.
Τρίτη θεματική ενότητα: Ενδιαφέρομαι κι ενεργώ-Κοινωνική Συναίσθηση κι ΕυθύνηΤίτλος: Υπερασπίζομαι τα δικαιώματά μουΜέσα από ένα πρόγραμμα φτιαγμένο από το Χαμόγελο του Παιδιού και την ιστοσελίδα(https://www.living-democracy.com/…/documents-and…/) του Συμβουλίου της Ευρώπης ενημερωθήκαμε για τα Δικαιώματα του Παιδιού. Ο κάθε μαθητής κλήθηκε να παρουσιάσει στην ολομέλεια της τάξης τρία από τα δικαιώματα. Στο τέλος τα παιδιά εκφράστηκαν ζωγραφίζοντας για τα δικαιώματά τους.
Τέταρτη θεματική ενότητα: Δημιουργώ και καινοτομώ-Δημιουργική σκέψη και ΠρωτοβουλίαΤίτλος: Προαγωγή της μάθησης μέσω της τέχνηςΕίδαμε πως ένα έργο τέχνης μπορεί να μας μεταδώσει γνώση και πληροφορίες. Επικεντρωθήκαμε στη ζωγραφική και μας βοήθησε πολύ η ιστοσελίδα(https://artsandculture.google.com/) της Google που είναι αφιερωμένη στην τέχνη και τον πολιτισμό. Εστιάσαμε στη γεωμετρία και τα σχήματα. Εμπνευστήκαμε από γνωστούς πίνακες ζωγραφικής και δημιουργήσαμε κι εμείς τους δικούς μας αξιοποιώντας την εφαρμογή της Ζωγραφικής και του Word.
Γιατί το σημερινό σχολείο φροντίζει να εφοδιάζει τα παιδιά με σύγχρονες γνώσεις, αλλά και με δεξιότητες ήπιες, δεξιότητες ζωής , δεξιότητες επιστήμης και τεχνολογίας!!
Το μάθημα της Τεχνολογίας δεν ανήκει στα «παραδοσιακά» μαθήματα. Υπηρετεί μια εντελώς νέα εκπαιδευτική φιλοσοφία. Στοχεύει στην καταπολέμηση του τεχνολογικού αναλφαβητισμού και επιδιώκει να εξοικειώσει τον μαθητή με την τεχνολογία, να τον εφοδιάσει με βασικές τεχνολογικές γνώσεις και να του καλλιεργήσει πρακτικές ικανότητες. Γιατί ο σημερινός μαθητής -και κατ’ επέκταση ο μέσος πολίτης- θα πρέπει να μπορεί να κινηθεί με άνεση σε ένα περιβάλλον αλματώδους τεχνολογικής ανάπτυξης, όπως αυτό του 21ου αιώνα.
Πολλά συγχαρητήρια λοιπόν στους μαθητές μας της α΄ και β΄ τάξης για την επινοητικότητα και τη δημιουργικότητά τους. Γέμισαν τις τελευταίες μέρες τον διάδρομο του σχολείου μας όχι μόνο με τις ατομικές και ομαδικές εργασίες τους, αλλά κυρίως με τη χαρά και τα χαμόγελα ικανοποίησης τους.
Και φυσικά πολλά συγχαρητήρια στον καθηγητή μας της Τεχνολογίας κ. Σεζέρ Μεκερα που καθοδήγησε τα παιδιά μας και οργάνωσε το φετινό τεχνολογικό «εργαστήρι»!
Επειδή, εκτός από την ψηφιακή αφήγηση που διακρίθηκε στον διαγωνισμό, αξιόλογες ήταν όλες οι εργασίες των μαθητών τις Γ΄ τάξης του σχολείου μας, στους παρακάτω συνδέσμους μπορείτε να απολαύσετε τις υπόλοιπες αφηγήσεις:
Μια μεγάλη διάκριση για το μικρό σχολείο μας στάθηκε η επιτυχία του στον διαγωνισμό «Προσφυγικά Μονοπάτια» που διοργανώθηκε από την Spotlight on Innovation – SPOTIN AMKE, με αφορμή τη συμπλήρωση 100 χρόνων από τη Μικρασιατική Καταστροφή.
Οι μαθητές κλήθηκαν να δημιουργήσουν ένα storymap χρησιμοποιώντας την πλατφόρμα arcgis και να παρουσιάσουν την προσωπική ιστορία κάποιου πρόσφυγα από το οικογενειακό ή ευρύτερο περιβάλλον τους αποτυπώνοντας τον δρόμο της προσφυγιάς του σε ψηφιακό χάρτη.
Πολλά συγχαρητήρια σε όλα τα παιδιά που συμμετείχαν και ιδιαίτερα στους μαθητές Βλάχο Χρήστο, Βαγιάτα Γιώργο, Λιόντα Στάθη και Νάο Μάριο, η εργασία των οποίων διακρίθηκε.
Ξεχωριστές ευχαριστίες στις συναδέλφους Καυκιά Θέκλα και Μπακάλη Ουρανία , οι οποίες εμπιστεύτηκαν στους μαθητές τις οικογενειακές τους ιστορίες.
Και φυσικά θερμά συγχαρητήρια στη φιλόλογό μας κ. Λιούσα Αποστολίνα , την ψυχή του όλου εγχειρήματος , που εργάστηκε ακαταπόνητα με τους μαθητές μας στο πλαίσιο του καινοτόμου αυτού ψηφιακού εργαστηρίου.
Το σχολείο μας συμμετείχε με πέντε ψηφιακές αφηγήσεις και κέρδισε το τρίτο βραβείο με την αφήγηση: «Η ιστορία της Θεοδώρας Γκατζώλη και της οικογένειάς της. Πρόσφυγες από το Γκιουλμπαξέ». Πρόκειται για την ιστορία της Θεοδώρας Γκατζώλη – Τριανταφύλλου, γιαγιάς της κ. Καυκιά Θέκλας.
“Ζώντας με παιδί στα όρια της νευρικής ανορεξίας αρχίζω να κατανοώ ότι έχουμε να κάνουμε με αντιδράσεις εθισμού.
Όλα βρίσκονται μέσα στο μυαλό…
Συνομιλώντας με το ασθενοφόρο που ήταν να έρθει, ευτυχώς έπεσα σε άνθρωπο γνωστό και πατέρα.
Αποφασίσαμε να την πείσουμε να φάει κάτι. Ενημερώσαμε το σχολείο. Με το ανοιχτό ενδεχόμενο της εισαγωγής να κρέμεται επάνω από τα κεφάλια μας.
Σήμερα άκουσα το όλοι βλέπαμε τι γινόταν. Πού θα οδηγούσε όλο αυτό το bulling, άλλα δεν το φανταζόμασταν ότι θα γίνει.
Κοντά 25 κιλά μέσα σε τέσσερις μήνες.
Από extra large σε small.
Mε μηνύματα σε βάιμπερ του στυλ “άμα φτάσεις τα 35 κιλά και φαίνονται τα κόκαλα θα είσαι όμορφη και θα σε κάνουμε παρέα”.
Κι εσύ να σπας το κεφάλι σου, τι πήγε λάθος. Τι έκανες τόσο στραβά και το παιδί σου αντί να ξεχέσει τους θύτες του εξοντώνει τον εαυτό του για να γίνει αυτό που θα τους κάνει να το θέλουν.
Ποια ήταν εκείνη η στιγμή, εκείνο το μικρό σημείο το χωρίς γυρισμό. Σήμερα της πήρα ένα δώρο. Το φόρεσε. Μπήκε στην σελίδα να δει το μοντέλο που το φορούσε. Ξέσπασε σε λυγμούς λέγοντας μου “αυτή είναι λεπτότερη”.
Δεν ήταν. Μονάχα στα μάτια της.
Σήμερα περπατούσα έξω και το μυαλό μου ήταν στο να μην αυτοτραυματιστεί η κόρη μου.
Τιμωρώντας έτσι τον εαυτό της που στα 12 της δεν είναι σαν τα ανορεκτικά μοντέλα από την Κορέα, που βλέπουν οι πιτσιρίκες στα διάφορα βιντεάκια.
Σε συνεδρία με ψυχολόγο άκουσα ότι ίνδαλμά τους είναι μια Κορεάτισσα που της δίνουν το πολύ δυο χρονιά ζωής.
Ένα μπορώ να πω με βεβαιότητα. Η ζωή της οικογενείας έχει αλλάξει εκ βάθρων τον τελευταίο καιρό. Δύσκολα γελάμε. Φοβόμαστε να μιλήσουμε. Νευρικότητα.
O σύζυγος δυσκολεύεται να συγκεντρωθεί στην εργασία του.
Είναι ψυχοφθόρο να ζεις με την συνεχή ιδέα ότι εάν μπει στην τουαλέτα το παιδί σου θα πρέπει να στήνεις αυτί και να μπουκάρεις σε περίπτωση που προκαλεί εμετό για να βγάλει έστω τις δυο μπουκιές που κατάφερες να φάει όλη μέρα…
Και όλη αυτή η καταπόνηση.
Χθες έφτασε να κάνει δέκα ώρες γυμναστική, δίχως φαγητό.
Τρίτη φορά που ήρθε περίοδος σε διάστημα ενός μήνα.
Ο γιατρός λέει ότι είναι από την αφαγία. Είναι σκληρό.
Πολύ σκληρό να βλέπεις το παιδί σου σαν χαμένο.
Να μην χαίρεται. Να μην εκτιμάει το δώρο της ζωής. Να πέφτουν τα ρούχα μέρα με την μέρα από πάνω του και εκείνο να φωνάζει σαν χαμένο “μα δεν με βλέπεις που είμαι χοντρή;”
Εθισμός σε μια σάπια λανθασμένη σκέψη είναι το να μην μπορεί να δει μια ταινία, να διαβάσει ένα βιβλίο, να κάνει μάθημα δίχως να καμπουριάσει, να ρουφήξει προς τα μέσα να δει την κοιλιά, να κλάψει…
Μήνες τώρα το προσπαθήσαμε με ψυχολόγους, συμβουλές από φίλους διατροφολόγους, φίλους γυμναστές και πάει λέγοντας.
Τώρα φαίνεται ότι η μοίρα το’ φερε να πέσουμε στα σκληρά: Νοσοκομεία, παιδοψυχιάτρους, αν χρειαστεί φαρμακευτική αγωγή.
Νομίζαμε ότι είχαμε ανοιχτούς ορίζοντες. Ότι η προσέγγιση στα πράγματα ήταν κάπως πιο φιλική προς το παιδί το ίδιο.
Ένα καταλαβαίνω θέλει τρομερή δύναμη ψυχής.
Απόθεμα αστείρευτο υπομονής για να προσπαθήσεις να μάθεις από την αρχή σε ένα παιδί να εκτιμάει την ίδια την ζωή καθαυτή.
Ότι δεν χρειάζονται κόκαλα για να ερωτευτείς, για να χαρείς, για να ζήσεις.
Καλή δύναμη σε όλους μας…
“Μια πραγματική αφήγηση που έγινε σήμερα, μιας μητέρας με το όνομα Ειρήνη, που πήρα την άδειά της ρωτώντας την για να το δημοσιοποιήσω όχι για κλειστό κύκλο αναγνωστών και η απάντησή της ήταν “ελεύθερα, φίλη, αν είναι να βοηθήσουμε και άλλα παιδιά”.
Πηγη: Κατερίνα Γκαράνη
[Η Παγκόσμια Ημέρα Κατά της Δίαιτας, γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 6 Μαΐου από το 1992 , όταν καθιερώθηκε από τη βρετανίδα Μαίρη Έβανς- Γιανγκ, η οποία έπασχε από νευρική ανορεξία]
