Σε έναν χώρο υψηλής αισθητικής και ευρωπαϊκών προδιαγραφών βρέθηκαν χθες το πρωί οι μαθητές μας της α΄ και β΄ τάξης. Το πρόγραμμα προέβλεπε επίσκεψη στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης- Πινακοθήκη «Κωνσταντίνος Ξενάκης» και γνωριμία με τα 171 έργα του διεθνούς φήμης Έλληνα εικαστικού. Ψηφιακές προβολές φωτογραφιών του,τρισδιάστατα ηλεκτροκινητικά έργα, εφημερίδες – μανιφέστα, σύμβολα, αντισυμβατικά υλικά και τεχνικές μας μύησαν στα μυστικά της Μοντέρνας Τέχνης και μας επικοινώνησαν τις σκέψεις και τους προβληματισμούς του καλλιτέχνη.Κατόπιν, οι μικροί μας μαθητές πέρασαν στη μουσειοπαιδαγωγική αίθουσα της Πινακοθήκης και δοκίμασαν οι ίδιοι τις δυνάμεις τους στη μοντέρνα Τέχνη! Άντλησαν έμπνευση από τα έργα του Κ. Ξενάκη, επιδόθηκαν στην αυτόματη ζωγραφική,ονοματοδότησαν τα έργα τους. Πόσο τα καμάρωσαν και πόσο γέλασαν μ αυτά!!Ευχαριστούμε ιδιαίτερα τον Σερραίο ζωγράφο κ. Βασίλη Βαφειάδη που μας υποδέχτηκε και μας ξενάγησε στο σύγχρονο αυτό Μουσείο καθώς και την κ. Κασσάνδρα Γκρουτίδου για τη θερμή φιλοξενία της και τις πολύτιμες πληροφορίες που μοιράστηκε μαζί μας.

Στο Αμφιθέατρο της Κεντρικής Δημόσιας Βιβλιοθήκης πραγματοποιήθηκε χθες το πρωί εκδήλωση Μνήμης για τα 100 χρόνια από τη Μικρασιατική καταστροφή.Το σχολείο μας συμμετείχε στην εκδήλωση με την εργασία “Προσφυγικά Μονοπάτια” που υλοποίησαν οι μαθητές της γ΄ Γυμνασίου κατά το προηγούμενο σχολικό έτος 2021-2022. Τα παιδιά με την πολύτιμη καθοδήγηση της κ. Λιούσα Αποστολίνας παρουσίασαν σε ψηφιακή αφήγηση την πορεία μιας οικογένειας προσφύγων από το Γκιουλ Μπαξέ της Μικράς Ασίας, η οποία ύστερα από κινδύνους, δυσκολίες και συνεχείς μετακινήσεις στον ελλαδικό χώρο ρίζωσε στη Νέα Γωνιά Χαλκιδικής που έγινε κι η νέα πατρίδα της. Η διευθύντρια μας κ. Αλεξοπούλου Ευαγγελία και οι φετινοί μαθητές μας της τρίτης τάξης παρέστησαν στην εκδήλωση και τίμησαν τους Μικρασιάτες και τις πατρίδες τους που μπορεί να είναι χαμένες, μα όχι και ξεχασμένες!Ευχαριστούμε όλους όσοι εργάστηκαν για την πραγματοποίηση της εκδήλωσης και ιδιαίτερα το 1ο ΓΕΛ για την πρωτοβουλία του.

Ένας δρόμος η ζωή μας. Ένας δρόμος ανηφορικός που οδηγεί προς την ενηλικίωση, την αποδοχή και την αγάπη του εαυτού μας. Στη διαδρομή συχνά δοκιμάζουμε φόβους,απογοητεύσεις, θυμό, ζήλια, ανταγωνισμό, λυγίζουμε μπροστά στα «πρέπει» και τα «θέλω» των άλλων. Συναντούμε ανθρώπους που επιδιώκουν να μας βγάλουν από το δρόμο μας,κουραζόμαστε, χάνουμε τα βήματά μας, μένουμε μόνοι. Και τότε, αν είμαστε τυχεροί μπορεί στο δρόμο μας να εμφανιστεί ένας «περαστικός» από αυτούς που όλοι έχουμε ανάγκη όταν σκοντάφτουμε. Να μας πιάσει από το χέρι και να περπατήσει πλάι μας μαθαίνοντάς μας ό,τι χρειαζόμαστε για να σταθούμε στα πόδια μας…….Σε ένα τέτοιο ταξίδι αυτογνωσίας μας παρέσυρε σήμερα η Τέχνη του Θεάτρου με τη μεταμορφωτική της δύναμη. Χορός , τραγούδι, φιλοσοφημένοι θεατρικοί διάλογοι συνέθεσαν ένα έργο κατάλληλο για μικρούς και μεγάλους που θέλουν να …. «περπατήσουν»!![Θέατρο Ράδιο Σίτυ, Θεσσαλονίκη] Καλό περπάτημα,παιδιά!! Και μην ξεχνάτε, ένα βήμα τη φορά!!

Η παράδοση λέει ότι η 30η Ιανουαρίου ορίστηκε ως κοινή εορτή των Τριών Ιεραρχών, επειδή και οι τρεις έχουν την εορτή τους μέσα στον Ιανουάριο. Ήταν μία «κατ’ οικονομία» λύση για να τερματιστεί μία από τις μεγάλες διαμάχες στις οποίες επιδίδονταν με πολύ ζήλο οι Βυζαντινοί πρόγονοι μας. Το θέμα που χώρισε σε τρεις παρατάξεις τη βυζαντινή κοινωνία τον καιρό του κυρ Αλέξιου Α΄ του Κομνηνού (βασ. 1081-1118) ήταν: ποιος από τους Τρεις Πατέρες ήταν ο σπουδαιότερος, η πιο πνευματική φυσιογνωμία, ο κορυφαίος θεμελιωτής της πίστης. Κανείς δεν ξέρει ποιος και για ποιον λόγο άναψε το φυτίλι, αλλά το βέβαιο είναι ότι παραλίγο να τιναχτεί η Πόλη στον αέρα. Οι Βασιλίτες υποστήριζαν τον Μεγάλο Βασίλειο. Οι Ιωαννίτες έσκιζαν τα ιμάτιά τους για τον Χρυσόστομο. Οι Γρηγορίτες είχαν σηκώσει λάβαρο το δικό τους πρότυπο και ρίχτηκαν στη διαμάχη –αγνοώντας το παράδειγμα του ειρηνοποιού Γρηγόριου του Θεολόγου (και Ναζιανζηνού), ο οποίος, αιώνες πριν, αποσύρθηκε στα καππαδοκικά πατρογονικά του για να γλιτώσει από την επιθετικότατη πρωτεύουσα. Έβραζε το θεολογικό καζάνι, φωνές, κακό, διχαστικές διαθέσεις, ώσπου, καθώς λένε, η θαυματουργή εμφάνιση των Τριών έσωσε την κατάσταση. Στον Επίσκοπο Ευχαϊτών Ιωάννη εμφανίστηκαν οι Μεγάλοι Πατέρες για να του πουν ότι ήταν ενωμένοι. «Ανάμεσα μας δεν υπάρχει ούτε πρώτος ούτε δεύτερος, αλλά αν ειπείς τον ένα, συμπορεύονται δίπλα του και οι δύο άλλοι». Έτσι, μόνιασαν και οι οπαδοί των τριών παρατάξεων και όρισαν μια κοινή χειμωνιάτικη εορτή. (Πηγή: Πολιτιστική Εταιρεία Πανόραμα)

Οταν απαντάς στη φρίκη του Ολοκαυτώματος με ελπίδα για τη ζωή, τότε ” Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΑ”! Με αυτήν τη συγκινητική αντιπολεμική ταινία τιμούμε αυτήν την ώρα τα θύματα του Ναζισμού και ειδικά τους Έλληνες Εβραίους που δολοφονήθηκαν στα γερμανικά στρατόπεδα του θανάτου. Δεν τους ξεχνάμε !!