Daily Archives: 23 Μαρτίου 2021
Reply
Σερραίος μεγαλέμπορος, τραπεζίτης και μέλος της Φιλικής Εταιρείας. Υπήρξε ο αρχηγός των εξεγερμένων Ελλήνων στη Μακεδονία κατά την επανάσταση του 1821.
Γεννήθηκε στο χωριό Δοβίστα. Από νεαρή ηλικία ασχολήθηκε με το εμπόριο και απέκτησε μεγάλη περιουσία, παρά τις περιορισμένες γραμματικές γνώσεις του. Έφτασε να δανείζει Τούρκους αγάδες και χρησιμοποιούσε το κύρος του για να επιτυγχάνει ευνοϊκές αποφάσεις από την Οθωμανική Διοίκηση υπέρ των χριστιανών της περιφέρειας των Σερρών, οι οποίοι με την πάροδο του χρόνου απέκτησαν πολλά προνόμια, χάρη στις δικές του ενέργειες. . Με τις δικές του μεσολαβήσεις ,αλλά και οικονομικές ενισχύσεις , χτίστηκαν από τα θεμέλια νέες εκκλησίες ,κάτι που απαγορευόταν. Το 1805 χτίστηκε στο χωριό Δοβίστα ο ναός του Αγίου Αθανασίου και στο χωριό Άγιο Πνεύμα κτίστηκε ο ναός της Αγίας Παρασκευής (εκεί εκκλησιαζόμαστε).
Φλογερός πατριώτης, ο Εμμανουήλ Παπάς μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία το 1819 και αμέσως προσέφερε 1.000 γρόσια για την ενίσχυση των οικονομικών της. Όταν πληροφορήθηκε για το κίνημα του Αλέξανδρου Υψηλάντη στη Μολδοβλαχία, ναύλωσε πλοίο. Αφού το φόρτωσε με οπλισμό και άλλα εφόδια, αναχώρησε στις 23 Μαρτίου του 1821 για το Άγιο Όρος, με στόχο να ξεσηκώσει τους Μακεδόνες κατά του Οθωμανού κατακτητή. Με κέντρο τη Μονή Εσφιγμένου, της οποίας ο ηγούμενος Ιωακείμ ήταν μυημένος στη Φιλική Εταιρεία, ξεκίνησε την προετοιμασία για τη μεγάλη εξέγερση.
Ο ίδιος κήρυξε την επανάσταση στη Μακεδονία από τις Καρυές του Αγίου Όρους, όπου οι μοναχοί τον ανακήρυξαν «Αρχηγό και Προστάτη της Μακεδονίας». Την 1η Ιουνίου κατέλαβε την Ιερισσό και προχώρησε προς τα ενδότερα της Χαλκιδικής. Σύντομα, τα Οθωμανικά στρατεύματα υπό τον διοικητή της Θεσσαλονίκης Αβδούλ Αβούδ ανέκτησαν τον έλεγχο της κατάστασης και μέχρι το τέλος Οκτωβρίου του 1821 κατέστειλαν την εξέγερση.
Τότε αποσύρθηκε στο Άγιο Όρος. Η κατάσταση όμως στην Κασσάνδρα με την πάροδο του χρόνου εκτραχυνόταν , πείνα και επιδημίες ταλαιπωρούσαν τους μαχητές. Ο Εμμανουήλ απογοητευμένος από την εξέλιξη με τους Τούρκους και καθώς η ζωή του βρισκόταν σε κίνδυνο , αναχώρησε για την Ύδρα με πλοιάριο.
Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού πέθανε από συγκοπή καρδιάς σε ηλικία 49 ετών. Τα τελευταία του λόγια ήταν «Την Ελλάδα…Τη Μακεδονία… ελευθέρωσε Παναγία μου». Η κηδεία του έγινε με τιμές αρχιστρατήγου στην Ύδρα στις 5 Δεκεμβρίου του 1821. Είχε ήδη δαπανήσει την τεράστια περιουσία του (300.000 δίστηλα τάληρα) για τους σκοπούς της Επανάστασης και παρόλο που αγνοούσε τη στρατιωτική τέχνη είχε διατηρήσει ζωντανή για ένα εξάμηνο την επαναστατική εστία της Χαλκιδικής. Από τα έντεκα παιδιά του οι τρεις γιοι του σκοτώθηκαν στον αγώνα για την ελευθερία.
Στις 20 Νοεμβρίου του 1971 τα λείψανά του μεταφέρθηκαν και εναποτέθηκαν κάτω από τον ανδριάντα του, που βρίσκεται στην πλατεία Ελευθερίας των Σερρών.
Το 1927 προς τιμήν του, η γενέτειρα του Δοβίστα , άλλαξε το όνομα της σε «Εμμανουήλ Παπάς» και σήμερα όλα τα Νταρνακοχώρια έχουν συνενωθεί σε δικό τους Δήμο που ονομάζεται δήμος Εμμανουήλ Παπά.
(Γκαϊδατζή Αποστολία, γ΄ τάξη)
https://www.youtube.com/watch?v=kVQa8JucLvE απο την επισκεψη του Προεδρου της Δημοκρατιας στο χωριο . Ακουγεται ο υμνος του Εμμ. Παπα!!
ΜΑΝΤΩ ΜΑΥΡΟΓΕΝΟΥΣ (1796-1840)
Η Μαντώ Μαυρογένους είχε αριστοκρατική καταγωγή ,μεγάλωσε σε μια πλούσια και μορφωμένη οικογένεια, επηρεασμένη από τον Διαφωτισμό. Γεννήθηκε στην Τεργέστη και λίγα χρόνια πριν την Επανάσταση εγκαταστάθηκε στην Τήνο. Ήξερε να ομιλεί την γαλλική, την ιταλική, και την τουρκική άπταιστα.
Στον Αγώνα πρόσφερε τόσα πράγματα που είναι δύσκολο να τα μετρήσει κανείς. Καταδίωξε αλγερινούς πειρατές, πρόσφερε ενισχύσεις στον Νικηταρά στην μάχη των Δερβενακίων και στην άλωση της Τριπολιτσάς. Πούλησε τα κοσμήματα της για να εξοπλίσει 200 άντρες και περιέθαλψε δύο χιλιάδες ανθρώπους που είχαν επιβιώσει από την πρώτη πολιορκία του Μεσολογγίου. Εξόπλισε και εφοδίασε 150 άνδρες για να εκστρατεύσει στην Πελοπόννησο και έστειλε δυνάμεις και οικονομική υποστήριξη στη Σάμο, όταν το νησί απειλήθηκε από τους Τούρκους. Χρηματοδότησε την εκστρατεία της Χίου, όμως δεν κατάφερε να εμποδίσει την σφαγή της Χίου. Επίσης, δημιούργησε έναν στόλο έξι πλοίων και πεζικό αποτελούμενο από δεκαέξι λόχους με πενήντα άντρες το καθένα και έλαβε μέρος σε επιχειρήσεις στην Κάρυστο το 1822. Συνολικά δαπάνησε 700.000 γρόσια , ποσό τεράστιο για την εποχή εκείνη.
Μάλιστα πρωταγωνίστησε κι η ίδια σε μάχες και πολέμησε σαν άνδρας. Ήταν 1822 μήνας Οκτώβρης, όταν μοίρα του τουρκικού στόλου εμφανίστηκε μεταξύ Νάξου και Μυκόνου. Οι Τούρκοι έστειλαν άνδρες για να πάρουν προμήθειες. Οι ντόπιοι, με επικεφαλή τους την Μαντώ, αντιστάθηκαν με ό,τι είχαν και δεν είχαν. Τους απώθησαν γρήγορα πίσω στα πλοία τους, πολλοί άφησαν την τελευταία τους πνοή στο χώμα του νησιού και πολλοί τραυματίστηκαν. Τα τουρκικά πλοία άρχισαν να κανονιοβολούν το λιμάνι χωρίς επιτυχία. Ο Καπουδάν Πασάς έκρινε ότι δεν άξιζε τον κόπο να χάσει καιρό για να επιχειρήσει νέα απόβαση στο νησί και να τιμωρήσει τους Μυκονιάτες. Οι Έλληνες είχαν νικήσει. Η Μαντώ είχε νικήσει.
Το 1823 μετακόμισε στο Ναύπλιο , για να βρίσκεται στον πυρήνα του αγώνα, αφήνοντας πίσω την οικογένειά της που περιφρονούσε τις επιλογές της. Την εποχή εκείνη η Μαυρογένους γνώρισε τον Υψηλάντη με τον οποίον και αρραβωνιάστηκε . Συκοφαντήκε όμως από τον Κωλέττη ότι διατηρούσε σχέσεις με τον Άγγλο ευγενή Edward Blaquiere ( αυτόν που έφερε την πρώτη δόση του δανείου στην Ελλάδα) και ο Υψηλάντης χάλασε τον αρραβώνα. Ακολούθως κάηκε το σπίτι της (από ανθρώπους του Κωλέττη) και η ίδια περιέπεσε σε ένδεια.
Στο μεταξύ απηύθυνε συνεχώς εκκλήσεις στις γυναίκες του Παρισιού και του διαφωτισμού στην Ευρώπη ώστε να πάρουν το μέρος των Ελλήνων.Αυτή η δράση της, η οικονομική ενίσχυση του Αγώνα από την προσωπική της περιουσία, η ομορφιά της και η ανδρεία της κατέστησαν θρυλικό το όνομά της στους ευρωπαϊκούς φιλελληνικούς κύκλους και η προσωπογραφία της τυπώθηκε και κυκλοφόρησε σε όλη την Ευρώπη.
Όταν ο πόλεμος τελείωσε, ο Ιωάννης Καποδίστριας της απέδωσε τον βαθμό της Αντιστράτηγου επί τιμή και της χορήγησε μια κατοικία στο Ναύπλιο. Η Μαντώ Μαυρογένους τότε είχε στην κατοχή της από οικογενειακή κληρονομιά ένα πολύτιμο σπαθί. Λένε πως το σπαθί αυτό ήταν απ’τα χρόνια του Κωνσταντίνου του Μεγάλου. ΄Αλλοι λένε πάλι πως η Μεγάλη Αικατερίνη το είχε χαρίσει στον πατέρα της . ΄Ηταν “Χρυσοποίκιλτον και Αδαμαντοκόλλητον”. Είχε χαραγμένη την επιγραφή “Δίκασον Κύριε τους αδικούντας με, τους πολεμούντας με, βασίλευε των Βασιλευόντων”.
Η Μαντώ χάρισε στον Καποδίστρια το “πατροπαράδοτον και πολυτιμότατον δια την αρχαιοτητά του σπαθίον”, όπως γράφει και η ίδια και ο Κυβερνήτης την ευχαρίστησε για το ιστορικό αυτό δώρο.
Η Μαυρογένους μετακόμισε στην Πάρο το 1840, όπου κατοικούσαν μερικοί από τους συγγενείς της.Εκεί,λόγω της άθλιας κατάστασης στην οποία ζούσε,ζήτησε βοήθεια από το κράτος. Ένας υπάλληλος τη ρώτησε:«Και τι κάνετε εσείς για την πατρίδα;».Κι εκείνη απάντησε:«Τίποτα».
Τελικά πέθανε από τυφοειδή πυρετό, μόνη, λησμονημένη και πάμφτωχη, έχοντας ξοδέψει όλη της την περιουσία για τον αγώνα για την ελευθερία.
Φιλοπατρία σε όλη της την καθαρότητα, χωρίς ίχνος ιδιοτέλειας, απόλυτη αυτοθυσία, η πιο συγκινητική απρονοησία για το προσωπικό μέλλον.
« Δεν με νοιάζει τι θα γίνω αν είναι να ελευθερωθεί η πατρίδα μου. Όταν θα έχω χρησιμοποιήσει όλα όσα μπορώ να διαθέσω για την ιερή υπόθεση της ελευθερίας, θα τρέξω στο στρατόπεδο των Ελλήνων για να τους ενθαρρύνω με την απόφασή μου να πεθάνω, αν χρειαστεί, για την ελευθερία.»
(Μπουτσιούκη Έλενα, γ΄ τάξη)